O equipo multidisciplinario e o deportista de alto rendimento I

Print Friendly

O equipo multidisciplinario e o deportista de alto rendimento: algúns aspectos a considerar

Maestro Félix Rodríguez

Artículo publicado en "Cadernos de Psicoloxía" (Órgano oficial del Colexio de Psicólogos de Galicia)
A medida que o deportista se acerca aos máis altos niveis de competición, o risco psico-somático da súa preparación. Por conseguinte son necesarios varios técnicos, os que xunto ao entrenador, deben participar no traballo de preparación para conquerir non só un máximo rendimento na competición, senón tamén prevenir as posíbeis secuelas físicas, psicolóxicas e incluso sociais que a alta competición pode comportar.
Sirva como ilustración, e utilizando un deporte, a esgrima, no que inciden pola sua complexidade, unha grande cantidade de factores físicos e psicolóxicos que son consecuencia das suas características.

1. Técnicamente:
2. Físicamente:
3. Físioterapeuticamente:
4. Psicoloxicamente:
5. Socialmente:
6. A vida deportiva dun tirador de esgrima pode prolongarse por espacio de vinte ou vintecinco anos, con dedicación case absoluta.

Un tirador tipo podería ser:

• Técnicamente:
• Durante o período de competición incídese sobre a táctica de asalto, desnrolándose o ataque e a defensa en tempo, a segunda intención, etc.
• Na propia competición a presencia do técnico é evidente para realizar o apoío global que o tirador necesita.
• 20-35 anos o período de máximo rendimiento competitivo.

Por todo iso é evidente que, independentemente dos componentes téoricos ou físicos do deporte, inciden a un alto nivel os factores ou variábeis psicóloxicas e sociais que deben ser tidas en conta na preparación e competición.
Encaixar e coordenar o traballo multidisciplinario dunha serie de profesionais pode entrañar moitas dificuidades se nos se segue unha liña de intervención en relación a uns determinados obxectivos. No deporte da esgrima, tendo presente eses fins previos, a cordinación do traballo do equipo multidisciplinar sería, a curto prazo (período anual), a seguinte:

1. No período de precompetíción persíguese a adquisición de forza muscular traballo de resistencia progresiva de pesas principalmente nos grupos paravertebrais-cuadríceps, isquiotibiais-abdominais) e de resistencia (circuitos).
2. No período de competición persíguese un incremento da velocidade e velocidade de reacción (series curtas) e mantimento da resistencia.
3. Coordenación dos plans fisioterapéuticos, psicolóxicos e psicoterapéuticos.

Estas tres vías de acción poden tamén planificarse e adaptalas a medio prazo (período olímpico) ou ben a longo prazo (dous ou tres olimpiadas en determinadas deportistas)
A continuación expóñense nun cadro os aspectos fundamentais que ten que contemplar o equipo multidisciplinario así como as variábeis que a ter en conta tanto en precompetición como en competición. Máis adiante comentaremos brevemente os apartados correspondentes.